De eerste dag
Door: Evelyne Van Rossem
27 Februari 2015 | Suriname, Paramaribo
Hey hey ,
Hier ben ik met het eerste verslag. De dagen voor vertrek waren vooral hectisch. Er waren nog veel kleine dingen die moesten gedaan worden zoals bv naar de apotheek gaan, papieren afdrukken en natuurlijk de koffer inladen.
Het afscheid, dat was niet makkelijk. Ik kon moeilijk dag zeggen waardoor dat ik wou dat het zo snel mogelijk achter de rug was maar had het moeilijk om ons mama te laten gaan.
De vlucht was erg lang. Na 3 films en verschillende korte dutjes zijn we dan aangekomen in Suriname.
De hitte was heel erg aanwezig bij het uitstappen. Dan de luchthaven binnen daar hebben we weer moeten wachten voor de paspoort controle. Dan op naar de koffers, dit duurde ook weer een hele tijd voordat we onze koffers hadden. In de luchthaven kwamen we de eerste Belgische studenten al tegen die toevallig ook in de Prinsessestraat woonde. Daar hebben we dan gewacht tot ze ons kwamen halen bij de luchthaven.
Hier kwam al de eerste aanpassing hier rijden ze links in plaats van rechts. Ook verkeersborden en houden aan deze borden wordt hier weinig tot niet gedaan. wat mij onderweg vooral mijn ogen deed uitkijken was al de verschillende culturen hier. Een moskee dat zich net naast de synagoge bevindt en dit zonder raar opkijken van de bevolking hier. Het harmonisch samenleven gaat hier vanzelf. Alle verschillende geloven, verschillende bevolkingsgroepen gewoon door elkaar. Tijdens de rit hebben ze ons laten kennismaken met bananenchips, deze chips was verrassend zout maar zeer goed van smaak.
Eens aangekomen aan het huis waren we verrast hoe groot het was. We hebben alles hier dat we nodig hebben . Na alle formaliteiten die nodig waren voor het huren van het huis konden we eindelijk even rusten hier was het ondertussen 21u dus in Belgie 01U 's nachts. De vermoeidheid begon toe te slagen. om 22u ben ik toch maar in bed gekropen. 's morgens was ik al vroeg wakker om 04u30 de eerste keer dan ben ik uiteindelijk terug in slaap gevallen tot 7u00. ik ben rustig opgestaan maar nu al was de warmte toegeslagen. het was al 26 graden zo vroeg op de ochtend. Na rustig wakker te worden lekker te douchen al eens ts skypen met het thuisfront hebben we geonbijt. Tegen 10u30 kwamen ze ons halen om de buurt te verkennen.Ze lieten ons verschillende routes zien die we nodig hadden om naar stage te rijden, naar de winkel en leuke barretjes. ons oriëntatie vermogen was niet wat het moest zijn.
Dan zijn we naar de ambassade gereden om ons verblijf te laten verlengen. Daar vielen de computers uit waardoor ze niet verder konden met verblijven te verlengen. Na lang wachten is het uiteindelijk inorde gekomen en hebben we onze verlenging gekregen. Hier zag je weer hoeveel tijd ze hier hebben. Dan zijn we naar huis gereden waar we moesten wachten tot ze fietsen kwamen brengen. Met de fietsen zijn we dan naar de winkel gefietst. Hier was het vooral overleven. Langs links fietsen zonder fietspad en vooral veel cowboys op de weg. Ik had overal ogen nodig en ik had er maar 2. Maar na een tijdje begon het te wennen al was het nog steeds gevaarlijk en moest je goed nadenken hoe je moest draaien en wie er voorrang had. Nadat we de winkel inkwamen was de vraag wat gaan we eten? Het moest vooral makkelijk zijn en niet te veel tijd kosten dus is het SPAGHETTI geworden. Nu is het tijd om de spaghetti op te gaan eten. dus SMAKELIJK
Groetjes en tot snel
Hier ben ik met het eerste verslag. De dagen voor vertrek waren vooral hectisch. Er waren nog veel kleine dingen die moesten gedaan worden zoals bv naar de apotheek gaan, papieren afdrukken en natuurlijk de koffer inladen.
Het afscheid, dat was niet makkelijk. Ik kon moeilijk dag zeggen waardoor dat ik wou dat het zo snel mogelijk achter de rug was maar had het moeilijk om ons mama te laten gaan.
De vlucht was erg lang. Na 3 films en verschillende korte dutjes zijn we dan aangekomen in Suriname.
De hitte was heel erg aanwezig bij het uitstappen. Dan de luchthaven binnen daar hebben we weer moeten wachten voor de paspoort controle. Dan op naar de koffers, dit duurde ook weer een hele tijd voordat we onze koffers hadden. In de luchthaven kwamen we de eerste Belgische studenten al tegen die toevallig ook in de Prinsessestraat woonde. Daar hebben we dan gewacht tot ze ons kwamen halen bij de luchthaven.
Hier kwam al de eerste aanpassing hier rijden ze links in plaats van rechts. Ook verkeersborden en houden aan deze borden wordt hier weinig tot niet gedaan. wat mij onderweg vooral mijn ogen deed uitkijken was al de verschillende culturen hier. Een moskee dat zich net naast de synagoge bevindt en dit zonder raar opkijken van de bevolking hier. Het harmonisch samenleven gaat hier vanzelf. Alle verschillende geloven, verschillende bevolkingsgroepen gewoon door elkaar. Tijdens de rit hebben ze ons laten kennismaken met bananenchips, deze chips was verrassend zout maar zeer goed van smaak.
Eens aangekomen aan het huis waren we verrast hoe groot het was. We hebben alles hier dat we nodig hebben . Na alle formaliteiten die nodig waren voor het huren van het huis konden we eindelijk even rusten hier was het ondertussen 21u dus in Belgie 01U 's nachts. De vermoeidheid begon toe te slagen. om 22u ben ik toch maar in bed gekropen. 's morgens was ik al vroeg wakker om 04u30 de eerste keer dan ben ik uiteindelijk terug in slaap gevallen tot 7u00. ik ben rustig opgestaan maar nu al was de warmte toegeslagen. het was al 26 graden zo vroeg op de ochtend. Na rustig wakker te worden lekker te douchen al eens ts skypen met het thuisfront hebben we geonbijt. Tegen 10u30 kwamen ze ons halen om de buurt te verkennen.Ze lieten ons verschillende routes zien die we nodig hadden om naar stage te rijden, naar de winkel en leuke barretjes. ons oriëntatie vermogen was niet wat het moest zijn.
Dan zijn we naar de ambassade gereden om ons verblijf te laten verlengen. Daar vielen de computers uit waardoor ze niet verder konden met verblijven te verlengen. Na lang wachten is het uiteindelijk inorde gekomen en hebben we onze verlenging gekregen. Hier zag je weer hoeveel tijd ze hier hebben. Dan zijn we naar huis gereden waar we moesten wachten tot ze fietsen kwamen brengen. Met de fietsen zijn we dan naar de winkel gefietst. Hier was het vooral overleven. Langs links fietsen zonder fietspad en vooral veel cowboys op de weg. Ik had overal ogen nodig en ik had er maar 2. Maar na een tijdje begon het te wennen al was het nog steeds gevaarlijk en moest je goed nadenken hoe je moest draaien en wie er voorrang had. Nadat we de winkel inkwamen was de vraag wat gaan we eten? Het moest vooral makkelijk zijn en niet te veel tijd kosten dus is het SPAGHETTI geworden. Nu is het tijd om de spaghetti op te gaan eten. dus SMAKELIJK
Groetjes en tot snel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
